Chwast pola słonecznikowego

Płatki śniegu wypadają z ust moich
Wyciągasz ręce, by je złapać
Niczym dziecko uśmiechasz się ufnie
Lazur Twych oczu zagląda w zieleń trawy

Zrywa się porywisty wiatr
Niszczy wszystkie rośliny, zasiane na jego drodze
Złapane słowa zostają, niewypowiedziane – odchodzą
Trzcina przesłania rozległe jezioro
Róża ginie wśród wszystkich słoneczników

Zapomniałeś o niej
Nie podlałeś, nie pokazałeś słońca
Zostawiłeś samą
Zapomniana, straciła kolor

Nie znasz jej
Znikasz za horyzontem
Podnosisz lekko rękę
Machasz do niej, kłamiąc boleśnie

My nie istnieliśmy
Nigdy nie istnieliśmy

autor

Evcia

Napisany: 2005-12-28 Dodano: 2005-12-29 16:01:50

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie