Chwila nieuwagi

Pchany w plecy dym z komina
trwa chwil parę
i rozcina się na najbliższych łodygach
prawie wiosennej jabłoni

Pocięte części niesione ciepłem południowego podmuchu
wbijają się na zielone igły sosny
Z leśnym dźwiękiem kosztują bólu
po czym opadają z trzaskiem na miękki mech

Upodlone resztki dymu słaniają się na nogach mrówek
i wśród aksamitnych włosków popadają w zapomnienie

Na leśnej polanie czuwał człowiek nijaki
I nic nie zauważył

autor

Paweł

Napisany: 2005-04-07 Dodano: 2005-04-07 15:47:36

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie