Podsumowanie

Liczą grosze wykrzyczane życiem,
patrzą na szarość przez okno skrycie,
boją się młodych krzyków o świcie,
i łzę ścierając myślą:

„Gdzie umkneło szczęście, toż to nie zając,
gdzie czas je schował, co mogło się stać,
że życie mineło a szczęścia brak?”.

Gorąca kawa w białym kubku,
ścierka w krateczkę
i czajnik o wielkim brzuchu.
Tak chcieli osiągnąć tej chwili początek,
czas zerwał nadzieję i pozostał wrzątek.

„Ach tyle minut smutnych leży na śniegu,
tyle dni zimnych straconych w biegu,
tyle kłopotów śmiesznych,
zabrały czas i ucieły,
ach przeciekło szczęście,
nie wiadomo kiedy...”.

Ciężko było iść przez czas,
budować życia kształt,
jeszcze ciężej spojrzeć wstecz
i przyznać się,

że nie wszystko było nowe,
dobre i kolorowe,
że błędów było kilka,
ale i małego sukcesu wnęka,
że popalone mosty,
trzeba było odbudować,
a zmarnowane, odmarnować.

Ciężko bić się z myślami,
sam na sam pozostać z przeszłości duchami,
ciężko przeżyć ostatnie dni niespełnionymi celami.

autor

LenaLaut

Dodano: 2007-03-01 12:48:09

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie