Ciągle pada
odziedziczyłam po tobie
wiarę i niezależność
odkąd odeszłaś błądzę
po bezdrożach w poszukiwaniu
drogowskazów
dławiona bezduszną
obojętnością rozpinam
wszystkie guziki na dopływ
świeżego powiewu
na nic
ciągle pada
wyciągam parasol by
uchronić resztki złudzeń
w tamtych oknach nie ma
już firan pustka chciała mnie
zabić wyprowadziłam się
za siódmą rzekę
wołam ciebie niemym
głosem każdego dnia
tylko raz odpowiedziałaś
zamglonym kiwnięciem
jest
wiem co oznacza
czarnulka1953
07. 08. 2013
autor
czarnulka1953
Dodano: 2013-08-09 10:38:26
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Smutna ta melancholia, ale prawdziwa, niesie
wspomnienia i choć ona odeszła, to więź pozostała.
Pozdrawiam :)
Ciekawie brzmi, ten monolog do mamy(tak odczytuję).
Miłego dnia.