ciążko zrozumieć

schody przykute do poręczy
wspinaczka w dół oporna
chcą maszerować do tyłu
kiedy życia gna wprost

przelane myśli potokiem spraw
łyk z tysiąca tak niewiele
zarazem jest ostatnim w życiu
nie flaszka ten jeden

ruchome drabiny wiszą dołem
wspinaczka ciągle tak oporna
bo na wspomnieniach jest oparta
idą przodem w zagładę

niewiedzą że giną samolubnie
zalewają już sumienie puste
obiecują że nigdy na zawsze
umierają śmiercią pijaną umysłem

autor

bober II

Napisany: 2008-10-09 Dodano: 2008-10-09 06:02:14

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie