ciebie już nie ma... ja muszę...

Ucichł we mnie głos, który wołał Twoje imię,
dzwon w sercu przestał już dawno bić...
dziś postawiłem pomnik z granitu...
ciebie już nie ma... ja muszę żyć.

Czas zakochania, minął jak wiosna,
która odchodzi gdzieś bezpowrotnie...
ja już nie czekam, bo nie mam na co...
wiem, że już nigdy nie przyjdziesz do mnie.

Śpimy oboje w odzielnych łóżkach,
wspólnie czekając na ten sam sen...
a zamiast ciebie, ból... przestrzeń pusta,
która na zawsze zabrała cię.

autor

return

Napisany: 2006-10-24 Dodano: 2006-11-01 21:11:30

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie