Cienie

Widziałem kiedyś cienie przy wzgórzu ,
Zapatrzone w lustro w tafli jeziora ,
Zauroczone szkaradnym pięknem ,
Śmiały się i mówiły , że są niebem ,
Że oczy ich są gwiazdami ,
Że umią latać jak anioły i dotykać promieni słońca .

Ale to tylko cienie , potrafią marzyć ,
Lecz ich marzenia są tylko cieniem wszechświata ,
Potrafią kochać ,ale ich miłość ,
Jest tylko cieniem wieczności .

Widziałem kiedyś cienie przy wzgórzu ,
Chciały rozbić lustro w tafli jeziora ,
Chciały utonąć w jego głębinach ,
Gdzie nasze ciała krzyczały ,
Gdzie nasz wieczny ideał ze stali ?
I cierpiały godzinami i lały łzy ciężkie aż zebrał strumyk i zatopił cienie szkaradne .

Ale to tylko cienie , potrafią cierpieć ,
Lecz ich ból jest tylko cieniem samotności ,
Potrafią umierać , ale ich śmierć ,
Jest tylko cieniem początku .

autor

vale

Dodano: 2007-01-29 22:02:26

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie