Cienie smutku
Zdrowia, szczęścia w każdej życia dziedzinie, spokoju i Pokoju - z serca wszystkim... :)
Czuła, jak jej życie przecieka między
palcami, jakby było zimną wodą,
pozostawiającą na skórze kłujące zimno.
Była smutna i samotna.
Coś wewnątrz jej zgasło, jakby delikatne
przesuniecie chmury zaćmiło blask słońca i
pogrążyło ją w cieniu.
Często wolała przebywać w krainie własnej
wyobraźni. Obserwować przesuwające się
chmury, przyglądać się owadom i kwiatom.
Skradł jej serce, ale wypalił też i
pożądanie. Ciągle jednak był obecny w jej
myślach, pomimo, że bardzo starała się
uciec od wspomnień, towarzysząc niczym
nieodłączny cień.
Jakże trudno, odciąć się od przeszłości,
mimo usilnych starań. Wchodząc do lasu
miała wrażenie, że nie tylko chłodzi on
powłokę cielesną, ale także duszę. Łzy
trysnęły z jej oczu, otarła je
niecierpliwie
i ruszyła duktem leśnym w nieznanym jej
kierunku.
Las szumiał wokół, drzewa pochylały swe
korony, pomiędzy ciszą a przestrzenią.
Patrzyła z zachwytem na zieleń w błękicie
nieba zanurzoną. Na wzorzyste, koronkowe
serwetki utkane przez pająki, być może z
pięknych myśli i chwil minionych.
Na zielony mech, tęsknotą porosły
skrywający
wiele tajemnic. Mistyczna energia,
drzemiąca głęboko w ziemi zdawała się
otaczać ją ramionami dodając otuchy. A
powietrze przesycone zapachem żywicy, oraz
wilgotnej roślinności zaczęły koić jej
zbolałe serce.
Szła więc dalej…
Cdn.
Tessa50
Natura nigdy nas nie oszukuje, to zawsze my
oszukujemy samych siebie.
Jean – Jacques Rosseau.
https://www.youtube.com/watch?v=AIR5XPWK3Vk
Tessa50
Komentarze (36)
O, tu tez jeszcze nie bylem...
wyglada na to, ze jakos 'od tylu' zaczalem (czytac).
:)
Proza wysokiego lotu. /+/
Klaniam sie nisko z uznaniem. :)
Ze smutku nie zrodzi się radość, za to czerpanie
radości z życia można nazwać szczęściem, bo nie każdy
potrafi cieszyć się każdą przeżytą chwilą, zdając
sobie sprawę, że tylko one są piękne a cała reszta
zwykłą szarą rzeczywistością.
Z podobaniem prozy pozdrawiam cieplutko :)
fajna proza masz talent.
Jak zwykle u Ciebie Tesso, ciekawie się zapowiada ta
historia :) „Najlepszym przyjacielem jest ten, który
nie pytając o powód smutku, potrafi sprawić, że znów
wraca radość” więc mam nadzieję, że droga, na którą
weszła Twoja bohaterka, zaprowadzi ją do Krainy
Szczęścia i Radości :)
Pozdrawiam z uśmiechem, życzę samych pięknych dni w
rozpoczętym nowym roku i fantastycznej weny na ciąg
dalszy tej opowieści :)
Szła więc dalej…
W głębi każdego smutku kryje się ziarno nadziei
Pozdrawiam Tessa50:)miłego dnia wiersz przeczytałam z
zaciekawieniem i czekam na dalszy ciąg wiersza ....
Wiele książek w życiu przeczytałem i naprawdę muszę
pochwalić Twoją prozę.
Wszystkiego naj w nowym roku.
Pozdrawiam życząc dalszej weny.
Poraz kolejny zachwyciłam się Tereniu Twoją poetycką
prozą.
Wspaniale oddałaś stan emocjonalny bohaterki i
mistyczny związek człowieka z naturą
Taki kontakt z przyrodą i z takim utworem, jak Twój ma
działanie terapeutyczne i pozwala doskonale się
zrelaksować.
Serdecznie Cię pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego
w Nowym Roku :)
Pięknie
Pozdrawiam serdecznie:)
Może do smutku będzie pasowała ta nutka?
https://youtu.be/0oDkAuQy2-4?si=BZv3SRYOZaUFcFLp
Przepięknie opisane uczucia w plastycznie i poetycko
opisanej scenerii...
Mistyczna energia Ziemi - też wiem że istnieje i sama
ją odczuwam.
Serdecznie pozdrawiam cudnie i niepowtarzalnie piszącą
Autorkę:)
Olga (Ola).
Prześlicznie napisane, Tesso:)
Serdecznie dziękuję za życzenia, które odwzajemniam:)
Wszystkiego dobrego Tobie życzę...
Pięknie z odrobiną melancholii ...pozdrawiam i
wszystkiego dobrego na cały rok
Cudowna, urzekająca poetycka proza!
Treściwie... metaforycznie.
Opisy lasu zachwycają!
Zatrzymały mnie koronkowe serwetki tkane przez
pająki... pięknie malujesz słowem.
Życzę Ci wszystkiego, co najpiękniejsze na ten nowy
rok! Spełnienia marzeń i samych słonecznych dni!
Serdecznie Cię pozdrawiam
przeczytane z przyjemnością
bo
napisane z klasą
(+)