[ Cii ]

Powycinane drzewa leżą tam
gdzie położyłam swoje serce.
chciałam je dać w zacisze

przymocuję do ławek - usta,
mnie nie bedą już potrzebne

aż do wschodu
będę biegać wokół siebie
wokół drzew i kosmyków
trawy upadniętej na ziemie
bezlitośnie

droga jest krótsza
i zwęrza się
i zaciska mi szyję

ja zdrapując rany
pytam krawężnik
czy taki sposób duszenia
jest możliwy

doszłam na koniec,
gdzie kiedyś kasztany
leżały zadowolone
i smiały się ze swojej
wielkiej ilości

a dziś
tylko latarnie
świecą tak samo
jak wcześniej

po cichu
z przyzwyczajeniem
uklęknę obok krzaka
i poczekam aż
niebawem pewnie ktoś
wymieni im żarówki

gdy moje włosy
upadną na ziemię
z płaczem i z jękiem
zbyt głośno

na ławce
gniotą mi wargi
i teraz zamkne oczy
by przestać istnieć
choć na parę sekund

(...)

jeśli nie zatęsknisz
na siłę zamienie się -
w zdeptane mrowisko

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2007-02-05 19:50:35

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie