Cisza

dla wspomnień...

Rozłożył skrzydła
Otworzył, diamentowe oczy
Lśnił jak szmaragd w kamieniach wyspy
Ona była obok, nie budził jej
Leżeli beztrosko, dopóki zły świat Nie wkroczył ze swoimi sztuczkami
Ich już nie ma, szkoda ich
Ich jest w tysiącach naszych twarzy
Ciebie też obmyje baranka krew!
W ciszy łkając, skrzydlaty, On cierpi skrycie!
W mroku błądząc, marzy Ona o jutrze,
choć jutro nie przychodzi...

by dotknąć snu którego oczy jeszcze nie widziały...

autor

sheenaz

Napisany: 2004-06-10 Dodano: 2005-11-23 23:02:52

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie