Co komu?
Spływa po szybie kropla
ostatnia z jesiennej ulewy
krętą drogą choć szyba prosta
i stoczy się zaraz do gleby…
w gwałtownym deszczu spadała
z prędkością z ciężarem i siłą
o szybę z innymi trzaskała
melodię jesienną niemiłą
i w chłodzie drogę w szarościach
w gromadzie długą przebyła
z nieba z wiatrem w zawiłościach
w takim kierunku dążyła…
przygnana na okno w domu
ostatnim nurtem już kapie
co przygnasz losie, co komu
pisane – jesienią się trapię…
autor
marcepani
Dodano: 2008-10-07 17:14:08
Ten wiersz przeczytano 556 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Piękny obraz - pierwsza zwrotka spokojna, dwie
następne dynamiczne -połączony z refleksją i ciekawe
pytanie na końcu.
mam takie same odczucia jak i te krople..... fajny
pomysł jesienny - brawo głosuję na TAK!!!!
Jak ta kropla na szybie, tak co złe się roztrzaska.
Miejmy taką nadzieję. Los co łaska przynosi, lecz jak
Boga poprosić, czasem i dobro skapnie.
Podoba mi się porównanie losu człowieka do kropli
deszczu. Nie tylko jest oryginalne ale najważniejsze
że sugestywne. Wiersz nie zostawia czytelnika
obojętnym.
"Życie jest jak pudełko czekoladek-nigdy nie wiadomo
co nam się trafi" piękny i przyjemny wiersz.
Poetycki opis drogi jaką pokonała kropla jesiennego
deszczu, może sie podobać, gratuluję pomysłu i
wykonania.
Niby banał;dżdżu krople jesienne -/
losu melancholiczna alegoria!/
Jednak tematu ujęcie odmienne,/
i wysokiej poetyki kategoria!
Losie, co przygnasz, co komu pisane.Wiersz
melancholijnym,jesiennym piórem napisany.Kropla
deszczu, której droga bywa kręta,jak droga
człowieka.Rym, a- c, b- d.
Jesień różne efleksje wywołuje, a kropla deszczu tylko
to wzmacnia. Pięknie!
I przypomina się " O szyby deszcz dzwoni==deszcz
dzwoni jesienny==i pluszcze jednaki==miarowy
niezmienny==dżdżu krople padają==i tłuką w me okno=="
Też piszesz o deszczu, szarości wszechobecnej i
wilgoci. Wiersz ma tą aurę, jest przejmująco jesienny.
Jesiennie ,refleksyjnie ,poetycko ,pięknie !Bardzo
przyjemny wiersz.
Los jest tajemniczy, a my ludzie ciągle chcemy
wiedziec co przed nami. Czasem jednak lepiej nie
wiedzieć... Mądry, ładny wiersz.