Co w mej duszy gra...?

Ocieram oczy granicą znużenia
Palcami muskam narzutę snu
Próbując uwolnić się z samotności więzów
Gdzieniegdzie wgniecenie po trumience marzenia
Nieco podeptanego nadziei mchu
Co zbiera kropelki suchej imitacji
Rysy przeciwieństw na dłoniach wyryte
Kontrast krwawo raniący dziś zmysł
Szczęście ironią grubo przykryte
Uczucie że uśmiech po drodze gdzieś znikł…

Radość w kamień rzucony od niechcenia
Powolutku zamienia się
Gdzieś w środku więżąc pragnienia
Jak nienawiści potwór na duszy dnie
Co wszystko w proch obrócić chce

Tam życie napotyka życie
Płodząc uczucia wszelakich barw
Wychowując pancerne okrycie
Co chronić ma biel od czarnych losu kart
Młodzieńczym krokiem idąc drogą niewiary
I pragnąc argumentów przeciw codzienności
Staram się jak mogę najmocniej
Lecz spadły na mnie chyba ludzkości gorzkie kary

Ale wciąż z sercem przesiąkniętym goryczą
I z milczącymi ustami mówiącymi wiele
Ściskam w dłoni płomyczek nadziei
Że w już tak zniszczonym monotonią ciele
Pojawi się wiara pachnąca miodową słodyczą

Co w mej duszy gra?
Czy to ciało miłości woła ?
Jak odszukać rozwiązanie tej zawikłanej zagadki?
Czy serce wreszcie odszukać je zdoła?

autor

Klemcia

Dodano: 2007-05-06 12:50:40

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie