credo

Smutasko moja! dobrze, że zajrzałam do Ciebie! takiego
wiersza mi dzisiaj było trzeba!
Pozdrawiam cieplutko:)

no tak, teraz rozumiem, niby drobiazg, ale zmienia
sens przekazu; dzięki za wyjaśnienie:)

Bomi - myślałam nad tym, pierwotnie miało być /wierzę
nadziei kiełka/ ale dla spójności narracji zmieniłam
na tak jak teraz. Chodzi właśnie o nadzieję kiełka,
która mu daje wzrost wbrew wszystkiemu.
A wiara bierze się z doświadczenia, jakkolwiek
absurdalnie to brzmi :)
Dzięki, że zajrzałaś. Miłego dnia :)

Bomi - myślałam nad tym, pierwotnie miało być /wierzę
nadziei kiełka/ ale dla spójności narracji zmieniłam
na tak jak teraz. Chodzi właśnie o nadzieję kiełka,
która mu daje wzrost wbrew wszystkiemu.
A wiara bierze się z doświadczenia, jakkolwiek
absurdalnie to brzmi :)
Dzięki, że zajrzałaś. Miłego dnia :)

pozazdrościć tak mocnej wiary...

/uczysz
jak wierzyć nadziei kiełka/
czytam sobie
/uczysz
jak wierzyć kiełkowi nadziei/,

pozdrawiam, smutna:)

Chociaż bardzo krótki, to z zachowanymi cnotami,
wiarą, nadzieją i miłością. Pozdrawiam

Nadzieja jest jak Matka

Czas nie gaśnie jak dzień
Śni w ko­konach by zbudzić życie...

Wiem Aranku, że umiesz patrzeć :-)
Taka kolorowa dusza z Ciebie.. :-)

To wspaniałe życiowe credo :)

Pozdrawiam Ciebie smutna w Twojej pracy- przypuszczam,
że wiara bardzo Tobie pomaga:)
W wierszu znalazłam wiarę, nadzieję i miłość:)

Ciekawe metafory! Serdeczności :))

Czym byłoby życie bez wiary? Trafia do serca Twój
wiersz i skłania do zadumy. Pozdrawiam.

Pięknie wyrażona wiara.
Pozdrawiam, Małgosiu:)

Ciekawy i za Stellą dodam intrygujący ten wiersz.
Wiara czyni cuda-mniej boli ,gdy wierzymy,ze zaraz
przestanie...
Pozdrawiam serdecznie

Ból jest stanem tak niechcianym, że zmusza nas do
podążania labiryntami rozwoju w poszukiwaniu
światła... pozdrawiam