credo
wsłuchany w szept paciorków
Miłujący Bólu
ponad wszechmocą synaps
gołębimi skrzydłami
przytulasz strapienie
uczysz
jak wierzyć nadziei kiełka
autor
MEG
Dodano: 2013-09-02 19:47:09
Ten wiersz przeczytano 2896 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (58)
Intrygujacy, podoba mi sie:)
Pozdrawiam.
Dobrze napisałaś często dopiero "miłujący ból" wzbudza
do refleksji nad wiarą , sensem tego co nas otacza i
dotyczy....pozdrawiam:)
synapsa oczywiście. Podaję definicję.
Co mnie zatrzymało. Otóż to:
połączenie między aksonem komórki nerwowej a inną
komórką, gdzie następuje przekazanie pobudzenia z
jednej komórki do drugiej
Po drugie. Kiełek nadziei. I tutaj sięgnąłem do
wiersza autora o nicku mroźny pt: Uśmiecham się.
Wiersz został napisany 5.11.2008 r. I widzę. Cytat:
"Nadzieja kiełkuje
Napęczniała wiarą"
Reasumując - autorka jest w fazie głębokiej refleksji
dotyczącej wiary. Jeśli wiara pomaga ukoić strapienie,
jest to oznaka wewnętrznego rozwoju człowieka.
Pozdrawiam serdecznie
Jurek
też lubię zapisać kredą w kominie
IMHO;
credo
Miłujący Ból
zasłuchany
w szept paciorków
ponad wszechmoc synaps
gołębimi skrzydłami
przytulasz strapienie
uczysz jak wierzyć
kiełkom nadziei
Intrygujący, porusza myśli. Szczególnie ten "kiełek"
na końcu podoba mi się. Bardzo dobra miniaturka. :)
Mocno zapada w serce!
Pozdrawiam.
wszystko zespolone
Pozdrawiam serdecznie
Dobranoc Małgosiu.
Dziękuję.
Dobrej nocy Nowicjuszko:)
Jutro dyżur :P, oj będę żałowała tego nocnego
markowania :)
Dziękuję Wszystkim za wizytę i zatrzymanie nad
tekstem.
Śpijcie dobrze. :)
Dobranoc "smutna".
Przyjemnych snów życzę.
Zatrzymujesz na dłużej, piękne słowa, piękna głębia
serca.Wzruszasz i docierasz przesłaniem.Pokora i
miłość nauczy cierpliwości i wskaże drogę do
szmaragdowych myśli.Piękny "motyl" ciepłej
refleksji.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)
Bardzo refleksyjnie i bardzo pięknie. Pozdrawiam
ciepło :)
i jak iskierka zniknąć. Pozdrawiam.