Cud Twego życia
Wiersz dedykowany jest wszystkim przedstwicielkom planety Wenus za ich ofiarny wkład w potrzymywanie żaru miłości w związku.
Czym byłbyś człowieku bez duszy kobiety,
ciężkie bunty serca znósłbyś i pikiety?
jak zmusisz te głosy do milczenia ciszy,
gdy z żarem tęskonoty stajesz się ten
niczyj.
Nie ugasisz w sobie natury pragnienia,
to zawsze jest z tobą jak nocne
marzenia,
nie możesz się ukryć oszukać sam siebie,
bo to jak cięń słońca zawsze znajdzie
ciebie.
Te kwiaty miłości te gwiazdy złociste,
niewinne ich serca jak drogi wieczyste,
kierują wciąż tobą prowadzą przez znoje,
czujesz w dzień każdy miłości ich
dłonie.
To ty mężczyzno jak kurz marny jesteś,
nie dzielisz dróg swoich z niewiastą,z tym
sercem,
próbujesz samemu coś na siłę stworzyć,
chcesz bez jej dobroci życie swe ułożyć.
Przekonasz się musisz co magią jest w
duszy,
że to ona tylko serce twoje wzruszy,
cudownym motylem w oczach się twych
zjawia,
daruje ci wszystko co radość jej
sprawia.
Więc przestań już sądzić, że jest twą
marnością,
niczym w życiu twoim niewoli wolnością,
usłysz to wołanie co z wnętrza wypływa,
wyjdź jej na spotkanie do ciebie
przybywa.
Nie pozwól jej odejść zatrzymaj przy
sobie,
ugość w życiu swoim w miłości ogrodzie,
z uwielbieniem wielkim szanuj ją i
kochaj,
bo ona ci nigdy nie pozwoli szlochać.
I choć bólem srogim serce przeszyć może,
ucząc cie w ten sposób wytrwania w
pokorze,
blaskiem przebaczenia rozświetl twarz jej
piękną,
odszukaj na nowo w sobie miłość wielką.
Zapragnij na zawsze pozostać jej
wiernym,
złotem swej obrączki w swiętym dniu
niedzielnym,
węzłem nieprzerwanym połącz wasze drogi,
przyrzeknij pomagać nieść krzyż życia
srogi.
W dniach zmierzchu dostrzegaj jej młodość
dziecięcą,
która jest w jej wnętrzu schowana przed
śmiercią,
a gdy już popłynie w krainę błogości,
wspomnij tamte słowa przysięgę wierności.
Zrozumienie kobiety graniczy z cudem, lecz zrozumienie jej roli w życiu wspólnej miłości powinno się stać podstawowym celem każdego Mężczyzny.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.