Czarne chmury

Tym razem bajeczka aż z dwoma morałami... :)

Nad wioską, przy domu kultury
w pewien dzień duszny i parny,
spotkały się burzowe chmury
pędzące po niebie czarnym.

Jedna zmierzała na północ
gnana wiatrem podniebnym,
druga na południe zabrnąć
chciała z zefirkiem zwiewnym.

Charaktery miały czarne,
wilkiem spojrzały na siebie.
Na zgodę tu szanse marne,
kłótnia wybuchła na niebie.

Minuta nie minęła jeszcze
gdy przeszły do działań zaczepnych:
zaczęły pluć w siebie deszczem
nie szczędząc gradobić bolesnych.

Ciężkie wytoczyły działa
piorunów używając kupę
a jedna niechcący trafiała
w sołtysa drewnianą chałupę.

Dla sołtysa, choć z żalu się wije
nauka wynikła stąd czysta:
Niekoniecznie gdy dwóch się bije,
na tej bitwie trzeci korzysta.

A potem przeklinając złe czasy,
na zgliszcza patrzył spod klonu
i żałował ze nie wyłożył kasy
na zrobienie piorunochronu.

autor

artur s

Napisany: 2019-05-19 Dodano: 2019-05-19 08:46:51

Ten wiersz przeczytano 2055 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie