Czarny zbieg

Z czeluści Styksu wydarł się zbieg czarny
Jego dusza nie chciała zostać stracona
Jest w pobliżu, czujesz ziąb polarny ?
Profesura krwi będzie dziś zaszczycona

Wypatrzył ofiarę z dachu wieżowca
Cios, kawał blachy wygina kręgosłup
Ostrzem przebija tętnice nocnego wędrowca
Uśmiecha się, gdy trup nie czuje już stóp

W nocy ktoś nie zdążył się wyrwać oprawcy
Kat dłutem w kark rozdziera głuchą ciszę
Rodzi paranoję, ludzie się modlą do wybawcy
On robi swoje, a krople krwi kapią na kliszę...

autor

Senk

Napisany: 2009-10-24 Dodano: 2009-10-25 08:35:25

Ten wiersz przeczytano 747 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie