Czas
Jak zwykle dedykuję wszystkim ludziom, bo każdy mój wiersz ma przesłanie dla ludzi, rzadko dla jednej osoby. By zrozumieli, że Czasu który tak szybko przemija nie należy szarpać, żeby tylko mieć najwięcej bogactw..nie to jest najważniejsze.
Jakże dziwny jest ten czas,
który zatrzymać się nie umie,
chcemy cofnąć, nie możemy, gdzieś nam
ciągle ginie w tłumie.
W ranek, w południe, na wieczór, w nocy coś
dziać się musi, tyle nas kusi, a my wciąż
głusi na zło i wojnę, na zło i gniew, które
jak dziecko rodzi się bezprzerwy.
W każdej godzinie, minucie, sekundzie tyle
wydarzeń, tak bardzo odmiennych, na zawsze
znamiennych na duszy i ciele, w umyśle i
sercu jak na kobiercu.
Wędrówka ludzi, pragnień i marzeń, widnieje
na twarzach licznych skojarzeń. Umrzemy,
przeminiemy, wartości pochłoniemy, oddamy
dusze, ciało katusze poddane w czerwieni w
blasku płomieni.
Śmierci czcigodna, nie dajesz pakunku, aby
na koniec nie niszczyć już wizerunku tymi
celami, zachłannościami, tymi pieniędzmi,
złotem i gniewem, bo kto chce na koniec być
zniszczonym drzewem.
Niech się stanie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.