,,Czas''
Oh życie- czemu tak biegniesz jak
opętane
Przeszłymi wspomnieniami poganiane
Szczęśliwych chwil coraz mniej
Złota jesień ...zbliża się
Podążam drogą minionych lat
Dawnych przyjaciół znikł już ślad
To co kiedyś było ważne
Dziś już błahostką jest nazwane
W pochmurnym dniu , w parkowej alejce
Złote liście opowiadają historię swą
O ludziach-, którzy baśnie swe tam
zostawiają
Krajobrazy z przeszłości w czarno- białym
kolorze
Życie jak złodziej przemyka skrycie
Kradnąc nam czas, który pozostał jeszcze w
nas
U schyłku podróży promień słońca wskazuje
nam cel
Miejsce gdzie dla ciała to będzie ostoja, a
dla duszy życia odnowa
—
Komentarze (15)
Bardzo ładna melancholia.Pozdrawiam:)
Dobra refleksja nad życiem,które ucieka zbyt szybko i
tym,iż je przewartościowujemy,to co kiedyś był
istotne,dziś już nie jest,w sumie to świadczy o naszej
dojrzałości,tak być po prostu musi.
Pozdrawiam serdecznie:)
czasami jest - ale jestem przyzwyczajona
Tobie się nie ma wydawać. Ty musisz być pewna tego, że
twój wiersz jest najlepszy ze wszystkich innych.
Wiersz jest jak twoje dziecko, a matka uwielbia swoje
dziecko niezależnie od wad. Dla matki jej dziecko jest
najlepsze i tego się trzymaj pisząc wiersze. Nie
przejmuj się krytyką. Po prostu przyjmij ją,
uśmiechnij się i pisz dalej. Pamiętaj. Tam gdzie
pochwały, dla równowagi musi być krytyka. Wiem jednak,
że to dla takiej wrażliwej osoby jak Ty może być
trudne.
a mnie tam wydaje sie ze jednak pomimo wszystko
udał mi sie wiersz - jest o starości o
wspomnieniach z przed lat i o tej ostatecznej
drodze na druga strone - taki -hmm do
przemyślenia o nas samych co nasz czeka wkrótce
Mam radę. Pisz jak czujesz, bo piszesz od serca i to
jest najważniejsze w poezji.
Och* Ładny, pisany od serca i to się liczy. Pozdrawiam
:)
Wioletto. To nie podlega tutaj dyskusji. zgadzam się z
Tobą. Z drugiej strony jednak na świecie zawsze byli
ci chwalący i krytykujący i tego nie unikniemy.
czytam sporo dla mnie poezja to również pewna
opowieść duszy - pewna historia niekoniecznie ładna
i składna - nie koniecznie ( jak już w którymś
komentarzu napisałam )ułożona w pewnych ustalonych
ramach --
Wioletto. Nie przejmuj się tym co pisze Krzysztof.
Najważniejsza jest piękno przekazu, a nie jakieś tam
rymy. Rymy to jedynie tam jakiś dodatek.
Krzysztofie a czy wszystko musi mieć rym?
Ładny wiersz. Taki od serca.
udany melancholijny wiersz pozdrawiam
Znowu tak jakoś niepoetycko u Ciebie.
Ladny zyciowy wiersz a zycie pedzi to prawda
pozdrawiam