CZAS LECZY RANY!
Od tametj chwili minęło trochę czasu.
Nadal czuje pustkę, lecz z każdym
dniem, sekundą zmienia się w
ognisty płomyk, który wnosi do
mojego serca nutkę szczęścia.
Za niedługo podniecenie zawładnie
moim wnętrzem, a uczucie stanie się
jak wulkan, który przekraczając
barierę wytrzymałości- wybucha i
gorąca lawa rozlewa się na pobliskie
wioski.
Uczucie jest jak ogień, gdy je
posycasz pali się coraz mocniej.
Lecz gdy przyjdzie deszcz wygaśnie,
a ty wrócisz do szarej rzeczywistości-
jaką jest ŻYCIE!.....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.