Czemuż ma dusza...

Czemuż ma dusza cierpieniem wypełniona, po brzegi z których spadam w przepaść
bezdenną. Co czuję gdy samotnością obezwładniony, tylko ja, uwięziony w pudełku bezradności.
Szał i chaos mnie ogarnia i ta pustka ciszy, która przebija się przez uśmiechu kurtynę.
Przeznaczenie, czy podpowiedź w śnie zagarnięte, myśli, które otaczają mą głowę. I chęć
od nich uwolnienia. Czy przegram, czy wygram moje życie w moim życiu, gdzie marzenia
i sny mogą się spełnić.

autor

Grigori Gabriel

Dodano: 2007-04-28 01:15:40

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie