Części umysłu

"Pragnę wojny, precz z tą wojną!"
krzyczał zaciskając pięści.
Komu Fortuna jest hojną,
by złożył umysłu części?

Pierwsza, aby wszystko zniszczył,
pierwsza, by zło siał i trwożył,
by się naoglądał zgliszczy
z tego, co sam kiedyś stworzył.

Druga, z wyrzutów sumienia,
druga to brak satysfakcji,
pomnaża jego cierpienia,
daje uczucie frustracji.

Trzecia je wyładowuje,
trzecia niszczy głębiej jeszcze,
poprawia, jednakże psuje.
Smutne nienawiści dreszcze...

Czwarta każe cierpieć trwalej,
czwarta znów szał powoduje,
czwarta, by dusić wytrwale
co ów człowiek sercem czuje.

A setna, by stać na skraju,
setna, by sznur się zacisnął,
setna, aby twór o raju
ze sfer marzeń z śmiercią prysnął.

autor

Sigul

Dodano: 2006-08-16 00:03:26

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie