Człowiek
"Ale dobrze, że nie wiesz co u mnie, bo pękłoby Ci serce"
Wszechświat jest nieograniczony.
W przeciwieństwie do zdolności poznawczych
człowieka.
Do człowieka w ogóle,
Bo on cały jest ograniczony
Tak ciasno zamknięty w swoim
Ja, mnie, ze mną, o mnie
Tak mocno utulony płaszczem
Własnego egoizmu
Otoczony szalikiem samouwielbienia
Że nie ma w nim miejsca na zwykłe
Ciebie, Tobie, Wam.
I kiedy zaskoczysz go powiewem altruizmu
Ucieknie jak przed zarazą.
Kiedy skłonisz mu się czapką deklaracji
Odwróci z przestrachem wzrok
Bo to nie jego sprawa,
Bo to bez sensu, nie ważne,
Bo on nie wie.
Przecież nie musi wiedzieć.
I kiedy się to widzi, stojąc obok
Jak bierny obserwator z innego świata
Pozostaje tylko zapytać
Gdzie się to wszystko podziało?
I ja gdzie się podziałam?
Komentarze (1)
Pełen obraz człowieka z całym bagażem jego
niedoskonałości i ułomności emocjonalnych....
Postrzegamy siebie patrząc w swoje lustro...
egoizm, egocentryzm...bezkrytycyzm...
Człowiek z natury rodzi się dobry i tylko od niego
zależy jakim będzie...
Ludzi pełnych serca jest dużo, giną w tłumie, ale są i
Ty jesteś tego przykładem
bo patrzysz i widzisz...;-)))