człowiek-automat

jestem człowiek-automat.
wrzuć monetę i zobaczysz
jakie piękne i subtelne są moje zmechanizowane ruchy.
mam żelaznych rąk parę i żelazne nogi mam,
wstaję rankiem z blaszanym łoskotem,
aby znów wyprodukować swój dzień.
mam wytopiony w głowie schemat, znam go na pamięć.
patrzę czasem na swą zimną, mechaniczną twarz i zastanawiam się
dlaczego jeszcze nie zardzewiałem
od moich ołowianych łez.

autor

charade

Dodano: 2011-09-04 02:59:36

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie