Cztery pory.

I nagle oblicze Twoje jak pąki róż
Wśród zaniedbanych ogrodów serca
Wspomnienia warstwą pokrył dawno kurz
Marzeniom zatarły się kształty

Nowa fala co zalewa ponownie mnie
Przywołuje stare lęki
Lato zmartwienia z wiatrem śle
Jak granat wśród świeżego kwiecia

Powoli przyzwyczajam się do czerwieni
I szelest pod butami już nie drażni
Świat jak szkiełko w słońcu się mieni
Twe słowa jak drzewa liście - tracą na wartości

Koniec jesieni uczuć nastaje pusta zima
Nigdy nie daje się zawrócić
I tempa stałego się trzyma
A Ty przestajesz być na wyciągnięcie dłoni

Bo kiedyś to, w co wierzysz zasypie śnieg
A Ty zagubisz się w sobie
A przeczekanie to jedyny, skuteczny lek
Na to co zasłoni mgła

Gdy ziemia pod stopami zatrzęsie się
I rozstąpi Twe niebo w pół
Uśmiech pośle Ci ktoś z oddali
Ciepły deszcz ożywi to, co zdawało się być dawno umarłe.

autor

Morgue

Napisany: 2008-02-13 Dodano: 2008-03-18 21:07:32

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie