Cztery pory roku grafomana

No cóż -podpisuję się pod Sławomir.Sad haha

nawet gdy sięgasz po paczkę,
by szlugę zapalić,
jaki to jest wdzięczny temat
na zgrabny moskalik.

pozdrawiam Michale :):)

Na wesoło i przyrodniczo, pozdrawiam :)

Kiedy wódka mi się kończy,
(ach, do jasnej cholery!)
kwaśny mam w żołądku odczyn -
wtedy tworzę limeryk.

...i ja swój plusik zostawiłam:))

Zgrabnie napisany wiersz z liryczną przekorą. Przy
drugiej zwrotce - wiedzialem, że może być tylko spod
twojego piora. - leciutko, na paluszkah - a "bufonom"
- i ciężkopiszącym - dla zastanowienia - z humorem po
ołowianych łapkach.
Pozdrawiam serdecznie:)

Kiedyś, w latach 80, będąc dzieckiem, oglądałam
niezwykłą bajkę w telewizji o czterech porach roku.
Nie znam tytułu, nigdy później jej nie widziałam,
tylko raz, 10 minut, pamiętam scena po scenie. Nie
było słów, w formie jakby baletu przestawiono życie
człowieka w raju - sadzie; wiosna - wyłącznie radość,
lato - młodość i miłość, którą bohater odrzucił, a nie
przyszła drugi raz, jesień - lęk przed
odpowiedzialnością, zima - samotność, śmierć. Bardzo
pięknie i nieodpowiednio dla nadwrażliwców, a może
właśnie odpowiednio, nie wiem. Słowem - same
destrukcyjne schematy myślowe. Teraz takich bajek się
nie produkuje. Ale są za to takie o zjeżdżaniu na
sankach i nic więcej. W kategorii wierszy w ogóle nie
oceniam, wszystko to są dla mnie bajki.
Od początku do nieskończoności - życie to banał. Albo
i nie. Pozdrawiam.

Fajny lekki wiersz. Myślę że zarówno grafomani jak i
poeci zawsze znajdą temat by jakiś wiersz sklecić...
Ale pory roku to rzeczywiście dość powszechny temat:)

Materiał ten sam, a ubrania różne.

Witaj:) wiersze nie muszą być przeładowane metaforami,
czy rymowane czy też białe ważny bywa odbiór
czytającego:) a każdy ma inny punkt widzenia na pewne
rzeczy .

A ja Weny szukam, tylko nie wiem gdzie mieszka,
więc piszę wiersz bez niej, toż to istna burleska.
Trzymaj się Andrzeju, chociaż przez jednego z Was
zostałem tak nazwany, to jestem z tego dumny.

Witaj. Nie dziele wierszy na grafomanskie, czy tez na
te z tzw. Wyzszej polki. Jest wiersz a ja albo jestem
zauroczona, albo wprowadza mnie w zamyslenie lub budzi
kontrowersje. To co przez jednych uwazane jest za
grafomanie dla drugich jest poezja i odwrotnie. Kazdy
z nas odbiera inaczej i to jest fajne i daje kazdemu
szanse na wyrazenie siebie.
Moc serdecznosci.

Wiesz co ci powiem? To nie chodzi o tematy wierszy,
grafomanem trzeba się urodzić i jeszcze trzeba być z
tego dumnym. Koniecznie! ;)

Obrazki grafomana piękne :)

Witaj,

bardzo niekonsekwentny tekst;
- alboż to Vena była grafomanów
patronką, albo jest,
- od kiedy wierszyki są tworami
tychże?
- grzeszysz łącząc szczyty poezji
/np.sonety/ z zapisami grafomanów,
tak często na Beju pogardzanymi...

Poza tym tekst ten widzi mi się i cieszy
tylko prawdziwy poeta jawnie grzeszy...

Z pozdrowieniami.