czuję, myślę, mówię...

...dla tych, którzy nie potrafia zrozumieć moich problemów z mówieniem o uczuciach, a zwłaszcza dla Kudłacza...

Czuję,
lecz uczucia pędzą
poganiane wiatrem codzienności…
Myślę,
lecz myśli są
na porannym spacerze,
delektują się sobą…
Mówię,
lecz moje słowa
zrobiły sobie przerwę,
odpoczywają,
wylegują się w promieniach mojej bezsilności…

Tym właśnie sposobem
nie mówię o swoich uczuciach…
Bo nawet, gdy
zacznę o nich myśleć
to już czuję, co innego…
A słowom się nie spieszy…
twierdzą, że mają mnóstwo czasu
i zwlekają tak długo,
że w końcu
nie maja już, o czym mówić…
I tak bez przerwy…

A ja?
A ja jestem zbyt słaba,
żeby je tego oduczyć,
żeby wyrównać tempo…

...dziękuję Ecru jeszcze raz, naprawdę mi pomogłaś... pomogłaś mi ubrać uczucia w słowa :)...

autor

ada...

Napisany: 2005-06-29 Dodano: 2005-06-29 15:24:10

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie