Czy człowiek rodzi się po to?
Nic tylko praca, forsa, kariera!
Wciąż przyśpieszają w silniku tłoki!
V- Power! Doping! Pędzisz na skróty!
Jesteś na miarę swojej epoki
i się nie umiesz oprzeć pokusie
zgarniając wszystko pod ogon pawi
choć nie potrafisz tym się już cieszyć
choć nie masz tego komu zostawić
żeby to zdobyć poświęcasz innych
hodując w sobie myśli zawistne
... aż nagle przyjdzie wielki kataklizm
i zmiecie kilka tysięcy istnień
autor
anna
Dodano: 2020-03-19 08:47:28
Ten wiersz przeczytano 2023 razy
Oddanych głosów: 88
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (66)
Szczęśliwi ci, co odkryli to wiele lat temu...i
postawili na to, co naprawdę ważne.
Pozdrawiam :)
Masz rację Anno. - tak to jest. wiersz jest bardzo na
czasie. Od lat. Coronowirus jest drobiazgiem: z nim
się instytucjonalnie walczy, o nim się mówi. Pradziwej
śmierci i jej ogniw - nie widać.
Bardzo na czasie.
Ludzie zapominają o bliskości, o szacunku i miłości.
Często nawet ważniejsza jest praca i gonitwa za
dobrami materialnymi, niż własny odpoczynek i
zauważenia otoczenia. Klęska dopiero zmusza do
zastanowienia. Piękny, mądry wiersz. Pozdrawiam
serdecznie. Życzę pomyślności:)
Bardzo mądre i na czasie spostrzeżenia. ''Wtedy'' nic
nam nie będzie trzeba.
Pozdrawiam miło :)
Tak może się stać, niestety.
Pozdrawiam:)