zepsuty

W przewiewie czasu tkwię
W bezruchu milczącej jesieni
Rozmawiam z liściem
Żaląc się mu w milczeniu

Wylewam łzy wspomnień wczorajszych
Bojąc się świtu jutra
Zastygam samotnie w tłumie liści
Harmonia jesieni kołysze mnie do snu

Powieki w głaz zaklęte
Serce staje migocząc światłem
Dzisiejszego dnia już nie zabije
Jutro zniknie jak sen

8 października 2006

autor

nauel

Napisany: 2006-10-08 Dodano: 2006-10-10 00:01:21

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie