Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Czy Słońce Księżyc pokocha?

"Miłość potrzebuje odwagi, jak malarz pędzla".

Czy Słońce Księżyc pokocha?
Przez lata po drogach życia osobno wędrowali,
jak wielu na wirtualnych ścieżkach losu, się poznali.
On, wkrótce śliczną istotkę – imieniem Słoneczko ochrzci,
a siebie na Księżyc mianuje - jako wyraz swej dojrzałości.
Słoneczko przyjacielskiej pomocy dookoła szukało,
dopiero w sieci swe losy, w jego mądrość życiową oddało.
Długo serduszko Jej w płaczu i mroku pozostawało,
z powodu kogoś, niemiłego, bić radośnie przestawało.
Dziś bardzo chce być kochana, lecz boi się nowej miłości,
- by ktoś nie zranił, w swej samolubnej próżności.
Chce tulenia, chce szeptu słów ciała uniesienie,
chce siły, wiary, chce odczuwać miłosne zniewolenie.
Mijały dni pełne zagubienia w nicości,
była i niechęć do życia, w tej okrutnej samotności.
Postanowiła walczyć, szukać chwil życia i radości,
- nóżką tupnęła: - „Ja chcę kochania, chcę miłości!”.
„Gdzie Jesteś mój przyjacielu oddany, dziś Cię przywołuję,
i spacer przez pola tulipanowe, w swoim świecie proponuję”.
Czy ten czuły Księżyc zdoła usunąć me wątpliwości,
oddali smutne chwile, rozbudzając namiętności?”.
Pojawia się więc codziennie, radosne dając serca bicie,
a gwiazdy wołają: – „zaufaj Słoneczko mu całkowicie”.
Uczy ją powoli, kiedy serce radość swoją ukazuje,
swoją dobrocią do niezwykłej roli znów ją przekonuje.
Łącząc czułość z pełnymi przyjacielskiej wyrazami lubości,
pyta, czy myśli o spotkaniu… Jego bliskości?.
Choć obrazy spotkania jawią się jak dmuchnięcie wiatru,
to los zdecyduje czy wstąpi do Jej świata, szczęścia teatru.
Dziś Księżyc i Słońce po nieboskłonie życia się wspinają,
i w swych rozmowach do chwil dnia spotkania powracają.
Lecz oto bojaźnią przepełniona, ucieka znów w świat nicości,
mówi „ wybacz ukochany - odchodzę, boję się tej miłości”.
Boję się jej siły, mego oddania, choć pragnę Ciebie ukochany,
Boję się tego wszystkiego, odchodzę, choć wiem, że Ty byłeś mi od losu dany… .
Słońce Ty moje!.
MPW

"Wiek jest niczym, wobec potęgi miłości"

autor

MPW

Dodano: 2008-12-14 00:02:07
Ten wiersz przeczytano 911 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »