Czy zdążę?
dzisiaj w nocy spałem tak mało
trochę śniłem i widziałem w snach
zielono-czerwony horyzont
słońce zachodzące i gwiazdy
w oddali księżyc na niebie
wyciągałem ręce do osób
kiedyś bardzo dawno spotkanych
których tyle lat nie widziałem
zmienili się bo mimo zaklęć
czas płynie i wszystko przemija
kontury drzew przebytych ścieżek
zamglone łąki białe konie
skrzydlate drzewa złote gniazda
ptaki które gdzieś odleciały
zostawiając wesołe śpiewy
już dłużej nie patrzyłem w niebo
nie szukałem gwiazd ni księżyca
nie próbowałem nowej drogi
a zastanawiałem się tylko
kto będzie jutro tutaj mieszkał
czy zostanie po mnie wspomnienie
ślady jakieś po mojej duszy
choć tyle co po mojej matce
myślałem o ojcu i bracie
czy ich spotkam gdzieś we wszechświecie?
jeszcze zanim ich kiedyś spotkam
czy zdążę się nauczyć kochać?
Janusz Krzysztof
Komentarze (25)
Maria
Karmarg
Bardzo dziękuję za wizyty, czytanie i komentarze.
Pozdrawiam.
Bardzo dobry refleksyjny wiersz - wszystko przemija po
nas coś zawsze zostanie w sercach najbliższych w
słowach wierszy ...
pozdrawiam:-)
Ładnie o przemijaniu
Pozdrawiam serdecznie :)
Krystek
Sisy
Karl
Bardzo dziękuję za wizyty, czytanie i komentarze.
Pozdrawiam.
czasem człowiek jest zły że już się obudził
Pozdrawiam serdecznie
Wszystko przemija, nie zawsze ze wszytkim zdążymy...
Czasami całe życie to za mało, by nauczyć się
kochać...
Pozdrawiam serdecznie :)
Sen radosny, pozytywny poprawia nam pogodę ducha na
cały dzień. Dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Pozdrawiam serdecznie z podobaniem.:)
Roxsana
Promień Słońca
Magnolia
Bardzo dziękuję za wizyty, czytanie i komentarze.
Pozdrawiam.
Sny są różne czasem człowiek chciałby spać tylko i
śnić,gorzej jest z tymi złymi .Wiersz refleksyjny
dobry .
Witaj Januszu K.
Miałeś miły i kolorowy sen.
Wiersz, bardzo refleksyjny.
Jakie będzie nasze jutro, nikt tego nie wie.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Kochać jak to łatwo powiedzieć.
Jednak jest pewien rodzaj miłości wyższej nad inne
miłości, to taka miłość " naprawdę ", miłość do której
zmierza wszystko co podąża
ku doskonałości, i tylko nielicznym udaje się dojść do
takiej sztuki w życiu, gdyż wymaga ona od nas wielu
wyrzeczeń, nauczenia się cierpienia i szacunku...
Głębokość refleksji w Twoim wierszu zatrzymuje na
dłużej.
Pozdrawiam
Isana
Klinika
Tsmat
"Miłości nie trzeba się uczyć."
"Dusza żyje wiecznie"
"czas wyjść z kwarantanny"
Dziękuję za dobre rady choć mi tam nie jest tak źle w
kwarantannie. Oby tylko tego Covidu nie złapać. Bardzo
dziękuję za wizyty, czytanie i komentarze. Pozdrawiam.
Chyba czas wyjść z kwarantanny, pooddychać świeżym
powietrzem bez maseczki i nastroić wszystkie zmysły.
Życie nabierze wigoru, a myśli podążą we właściwym
kierunku.
Miłego dnia,
pozdrawiam serdecznie.
;)
Na pewno tak. Dusza żyje wiecznie. Pięknie zapisane
myśli.
Miłości nie trzeba się uczyć.
Ona jest w nas, Wystarczy poczuć
jej piękno i dzielić się nim.
Wiara czyni cuda. Pozdrawiam