Czysta

Wypucowała się do czysta
Wyszorowała całe ciało
Przez kark wsunęła lekką suknię
Ach, oczywiście śnieżnobiałą!

Tak wystrojona szła za Tobą
Przez góry życia i doliny
I była kurcze! taka czysta
Jakiej nie znają dziś dziewczyny

Nie oglądałeś się za siebie
Wiedząc że ciągle się pałęta
I zawsze będzie za plecami
Bo ona przecież taka święta!

Po bagnach i po grząskich błotach
Wcale się chodzić nie wstydziła
Sukienkę kurz pokrył wnet szary
A ona całkiem się zbrudziła

Wtedy przy drodze, na kamieniu
Polnym złamana ot! przysiadła
-Dalej nie ruszę ani kroku!
Jęknęła, zbladła ... i umarła

Miłość.

Bo nic nie warta choć tak czysta! Dziś stąpasz tylko po jej prochach Szansy nie miała od początku Boś Ty jej nie umiał pokochać.

autor

Never_again

Dodano: 2008-12-26 23:36:52

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie