czyste piękno

A ja siedzę na ławce
króliczki w chmurkach oglądam patrzę
i zerkam, wierzę że wielki jest ten świat,
chciałbym tak wieki cztery dwa
całe zamienić w kamień,
siły wciąż chcąć odnaleźć
tą siłę tajemną, tę w której
spodnie nie wyprane,

koszule czyste wykrochmalone,
wyprasowane
na przekór kostnic
reprezentują wzór złożony
na brzegi kąty proste,
oddalają się nowe horyzonty
łask i trosk
by tak łatwo było świat łatać
to i tak widać że dziura jest
schowajmy chleb do półki,
niech nam nie patrzą co w talerz wrzucamy

autor

MeeKee

Napisany: 2009-02-25 Dodano: 2010-02-19 18:55:46

Ten wiersz przeczytano 835 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Wesoły Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie