Dając ostatni dzień z życia

Ten biedny dom
twoim początkiem nieprawdą jest
zaznaczam temu,
bo coś mówi, że
zawsze wiedziałeś
niewolno
staram się przemilczać moje imię,
a szepcie zgardzę dzień!
i przedzieję czas!
Dokąd przeszłość obije w słup,
tak ja ten oto trup
jak będę kochać lud?
Głośnych ulic czytanych
i chociaż wyzbędę się go,
to nigdy nie będąc ze mną
będzie ze mną zawsze.

Daję Ci słowo,
że o przeszłości zapomnę,
gdy sama w sobie się skończy

dawno spleśniałaś
jak to okno w zamiłowaniu,
ogląda kamienne zmysły
Już poza tym w gniezdnych polach
czego nie było tu,
-nie będzie!

I do końca trwam
służalczość sprzedaje mi dech z piersi
ostatni raz...
i to życie oddaje mi skwar
ten ostatni raz.

W niewoli własnej fizjologii
Do Ciebie Panie!
-do końca już
składam ręce...

autor

Basikowiec

Napisany: 2008-03-31 Dodano: 2008-07-14 21:54:15

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie