Delirium
jak tak sięgam pamięcią to
nie rozlana w ziarna kawa
gołębiom gdy robiło się zimno
nie puste struny na zegarach
okien w które wiatr łomotał
ludziom na dobranoc
znalazłem zdjęcie
siedzisz cicha czarnobiała
a w dole uwiązane baloniki
widzisz brukowane ulice
przechodzą po mnie wytarte
deszczem nocą mówią mi
`czasem ulatnia się twarzy
suche powietrze zabiera
coś z tych wydychanych liści`
wiesz poczekam na jesień
dam ci na prędce
struganą łódkę z kory
autor
Codeguy
Dodano: 2007-05-08 14:49:02
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.