Demon

Mojemu demonowi, który uparcie siedzi okrakiem na mojej pamięci...

Obudziłem wczoraj uśpione demony
I znowu zaczęły taniec w mojej głowie
Kłują mnie w świadomość, w mózg wbijają szpony
Jestem w ich władaniu. Ja- bezsilny człowiek.
Roztrzaskana dusza, w głowie setki cierni
Niespokojny oddech, zimnych dłoni drżenie
Otępiałe oczy toną w nocy czerni
Pod demona butem umiera sumienie.
Ostatnie bastiony- nadzieja i rozum
Umysłu obrońcy na klęskę skazani
Nie unikną bólu, cierpienia, okowów
Jak niewolnik, co pragnął ciała swojej pani.
pozostaje cierpieć w mentalnych kajdanach
I wierzyć naiwnie, że demon znów zaśnie
I czekać... Cierpliwie oczekiwać rana
Który przezwycięży nocy mroki straszne

Demonie! Na razie leżę u stóp twoich
Lecz nie myśl, że do końca podbiłeś mą duszę
Albo mi się uda w końcu cię oswoić
Lub żelazem łańcucha swego cię uduszę!

autor

Nils

Dodano: 2006-02-23 12:59:13

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie