Demony

Zmeczenie przykrylo sie koldra utkana z powiek.
Glazurowe spojrzenie.
Mgla zakryte oczow studnie.
Uraczyl nas deszcz swym cieplem.
Niczym dotyk jaskini ciemnym wnetrzem.
Smierc oczekuje skoku na siodmym pietrze.
A miasto cale w swiatlach reflektorow zamyslonych glow.
Zlapmy sie za reke...
Za wspolnote slow.
A kiedy wyjde z siebie,to stane obok.
Niczym zbladzone,przestraszone jagnie.
Gniew uschnie jak ten niechciany ciernisty krzew.
Nie opisze dzis piekna koron drzew.
Usiade w cieniu i cichutko zaplacze.
Jestem pewien,ze w niebie nic nie znacze.
Lecz kawalek serca zyje w spokoju.
Ktos kiedys zdolal przytulic me demony.
Ogarek swiecy dopala sie w pokoju.
Z lekka rdzewieje glowa od ciezaru korony.
I nerka uszkodzona bez szansy na czysty staw.
Dobranoc,do nastepnego dnia...

autor

DANEK

Napisany: 2006-07-18 Dodano: 2006-07-18 16:41:35

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie