Depresja

Już wiem, jak Cię irytuje moja bezsilność
Utopiona w smutku pewność siebie
Wstaję i walczę, bo tak trzeba
Bo tak mnie nauczono- nie umiem inaczej

Jak w półśnie wszystko się dzieje
Automatycznie oddycham, mówię, czuję
Jestem empatyczna, pomagam, współczuje
Nie wiem gdzie jestem i nigdzie nie zmierzam

Tupię w miejscu coraz głębiej zanurzając się w sobie
Oddalam od siebie jej imię, zaprzeczam
Wdziewam tą maskę, której nienawidzę
Nie prosząc o pomoc wciąż na nią czekam

Minuty jak godziny wleką się bez celu
Nie czuję się gotowa by iść dalej
Za dużo tych błędów, tych planów, tych marzeń
Teraz nie mam siły być szczęśliwą
Bo ze mną od jakiegoś czasu wciąż idzie ona....

autor

perel-ka

Napisany: 2023-07-12 Dodano: 2024-04-03 23:01:19

Ten wiersz przeczytano 210 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie