Destrukcyjna samotność

"Destrukcyjna samotność".
29.09.2015r. wtorek 11:49:00

Destrukcyjna samotność
Powoli dobiega końca,
Bo to wszystko, co samotność z sobą niesie
Jest słabo ukryte, raczej bardziej wyeksponowane
I jest strasznie niebezpieczne.

Destrukcyjna samotność
Brzęczy mi pzy uchu,
Ona sprawia, że ma dusza wrażliwa
Czuje, że bez zbędnej rozwagi
Bardzo szybko odciąga
Mnie od mikro intymności i mikro tajemnicy.

Destrukcyjna samotność
Niczym bakteryjna wojna
Sprawia, że ekstremalne magnesy przyciągania
Nie biegną na ratunek
Lecz wyczesują ze mnie efekt cieplarnianej przyjemności.

Destrukcyjna samotność
To wielki strach,
A nie manipulacja,
Gdzieś na orbicie fantomowych planet.
Gdzie to jacyś opiekunowie ukrywają boską cząstkę ostateczności.

Destrukcyjna samotność
Doprowadza do wścieklizny
I jak tu być spokojnym,
Skoro można spać i nie śnić,
Ale tez można śnić błądząc w obłokach,
Gdy tak naprawdę chodzi się na jawie
w dzień na przekór nocnej zjawie.

Destrukcyjna samotność
Istnieje naprawdę,
Tak jak cyfrowa szkoła w sieci
I moja wielka nadzieja,
Że nim nastanie koniec z mą nauką
To wykorzystam należycie eksperymentalną szansę.

Destrukcyjna samotność
NIe jest wirtualna,
Lecz ta bardzo realna
I jest zagrożeniem dla życia.
Jednak można się w tym wszystkim
Bardzo mile zaskoczyć,
Gdy odkrywa się pochodzenie
Złożoności życia.

Destrukcyjna samotność
Jest operacją niewymierności istnienia,
Gdzie troszkę terroryzmu namiętności nie zaszkodzi,
A nawet jest wskazane
Jak cieniste żywioły.

autor

AMOR1988

Napisany: 2015-09-29 Dodano: 2015-10-02 07:56:43

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie