Dialog z cieniem (beskidzki)

"Jesień znów buki obsypała złotem
znad dolin wiatr coraz przywiewa chmur cienie...
Zrozum, Cieniu mój, muszę odejść
ścieżką nad potokiem."
"Lecz wróć wiosną,
ja nie chcę pod chatką sama siedzieć."

"Spójrz, odlatują dzikich gęsi klucze
pod stopami szeleszczą karminowe liście.
Ja, Cieniu, muszę iść, zniknąć wśród buczyn."
"Lecz wróć wiosną, nim rozkwitną zawilce..."

"Już noce są ciemne, tylko czekać mrozów
na polanie przed chatką już schowałaś hamak.
Dlatego muszę iść, odejść muszę wśród wrzosów..."
"Wróć, wróć proszę, bo wiosną-
ja nie chcę być sama."

"Mgły całymi dniami wiszą nad łąką nad sadem
lecz lada dzień rozpłyną się i znikną wraz z Tobą..."
"Rozumiem, musisz odejść, nie ma na to rady.
Lecz skoro i tak musisz - to weź mnie ze sobą."

autor

Werter

Dodano: 2005-05-04 15:19:08

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie