Dla C.L.

Tak mi ciężko pojąć życie prostym sposobem
Zatracam się w ciągłej gonitwie życiowej
Czuje się odrzuconym wyrzutkiem społecznym
Me wnętrzności, palące części mnie samego
Niedające mi pojąć piękna istnienia
Życie, czym jesteś? Jedyną wielka pomyłką
Czym mnie jeszcze zaskoczysz? Kolejnym rozstaniem
Ludzie się poznają, ludzie nienawidzą się i odchodzą
Ja się wiążę, zaczynam ich kochać, lecz to tylko chwila
Czas leci a ty stoisz w miejscu jak pomnik martwy
Próbujesz coś zmienić, lecz załamanie Ci nie pozwala
Siedzi w tobie, zżera cię powoli, ale skutecznie
Czujesz się marginesem, w którym się topisz
Czarne jezioro, dookoła ciemność, cisza...strach
Żywej duszy, twoja sama się męczy w tym bagnie
Topisz się, schodzisz, życie Cię opuszcza i gnijesz
Tam masz spokój, czas na rozmowę z Nim
Smak wody zmieszany ze zgrozą i strachem
Budzący w tobie dreszcze zguby i paniki opętania
Zawładnął tobą i kieruje według swej nikczemności
Padasz i się czołgasz, po dnie swej duszy kupionej
Jej ściany pokryte kłamstwami i podłością
Jej odór przypominający otchłań ludzkiej naiwności
To już twój koniec, nie znasz już życia, Ono ciebie
Zostało już tylko potępienie i wieczna pustka
A teraz pozostań w oparach własnych kłamstw i szyderstw
Giń i spoczywaj w pokoju....

autor

Randir

Dodano: 2007-04-21 10:37:11

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie