Miejsce pamięci

Wspomnienie o Nim żyje, mocno tak

Chcę, by wrócił, by powiedział coś

Witam się i boli to, że nie słyszę Cię

Tu świeci promień, tam wiatr daje znać

Porywa odłamki zielonych i dumnych istnień

Co dalej trwają i pamiętają wszystko

To, jak szatan przechodził i odbierał to, co najświętsze

I pozostały jego ślady, nagrobki szare

Oni czują, gniewają się i wzruszają

W gniewie przenoszą góry, ostoją dla podniebnych

I stoją tak, słuchając Jego głosu

Może powie, co czuje, czy dalej pamięta

Był mi bratem, a ja Jej miłość dawałem

Cicha pustka, która miesza się z żalem i troską

Jak bardzo tęsknię i jak mi Jej brak

Przychodzą, daję obraz mej wierności, piękny

Co tyle wyraża i tyle dawał jej radości

To, co One lubiły otrzymywać ode mnie

Ja nie zapominam i ciągle daję, pamiętam

Mimo, iż odeszłaś, ja Cię nie pojęcie kocham

Mimo, iż każda myśl o tobie rozrywa mi serce

I napełnia je okropną goryczą i smutkiem

Co wyciska zapomniane i stare łzy, co bolą okropnie

Ta moja pamięć pozostanie jak te drzewa

Żywe posągi, co pamiętają nas dzieci

I będą pamiętać po wsze czasy, tęsknię boleśnie!

autor

Randir

Dodano: 2007-04-22 13:57:34

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie