Dla tych którzy kłamstwem...

...doczekałam się prawdy, której tak szukałam... Niesamowite naprawdę Tak wiem, chciałbyś mnie trzymać w swoich ramionach... To nierealne, sam tak wybrałeś

Zastanawia mnie ile jeszcze?
Ile prawdy nagiętej w Twoim cierpieniu przeczytam
A może usłyszę?
Twe słowa ranią taką masz nadzieję, taki skryty zamiar
Ile jeszcze oskarżeń wyłuskasz i rzucisz garścią
Bezbronnego człowieka?
Samotność przykuła Cię do Twego istnienia
I szukasz w tym winy mojego udziału
Wywyższasz się bo to do Ciebie podobne
Z pogardą i ironią uśmiechu wyszukujesz kolejnych słów bym uległa
Bym poddała się w strachu i pragnieniu przeszłości
Której nadałeś sens...
Z żalem, ze złością każdego dnia snujesz plan
Jak mnie zdobyć, usidlić , odzyskać
Już teraz nie chcesz zapomnieć
Potrzebujesz zatopić się w moich ramionach
Dotknąć moich włosów, przejrzeć się w moim uśmiechu
Usłyszeć szept mego głosu
I nauczyć się wrażliwości...
Po latach zrozumiałeś,kim jesteś
To nie jest ten czas, nie mam już dla Ciebie nadziei
Nie oczekuj zrozumienia, nie licz na nic z mej strony
Zrozumiałam jak bardzo los był dla Ciebie łaskawy
W moim spojrzeniu... niesprawiedliwie szukałam
Dla Ciebie usprawiedliwienia
Byłam kimś innym, kiedy Twe dłonie w blasku księżyca kłamały tysięczny raz
Dziś jestem kobietą, której nie będzie Ci dane
Odkryć to sprawiedliwość losu dziękuje
Tobie
Za kształt jaki nadałeś przeszłości i w krzywym zwierciadle przeniosłeś do teraźniejszości...

Dlaczego ludzie w swej podłości nie znają granic? Dlaczego oszukują siebie samych? I w końcu dlaczego nie przyznają się do własnych błędów?

autor

słoneczko21

Napisany: 2008-09-21 Dodano: 2008-09-21 18:34:17

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie