dlaczego zrobiłeś mi to właśnie TY

Przyszła i dziś, głowę spuściła,
Kwiatki na mogile świeże położyła.
Po jej policzku spłynęły srebrne łzy,
„Dlaczego zrobiłeś mi to właśnie ty?”
To pytanie często zadawała,
Ale odpowiedzi nie usłyszała.

Na ławeczce usiadła i się zamyśliła,
Pamiętała, jak była niedawno szczęśliwa.
Gdy przychodził do niej z bukietem róż,
A teraz... nie przychodzi już.
Doskonale pamiętała każdą wspólna chwilę,
Bo przecież było ich tyle...

Zamknęła oczy, pamięta ten dzień,
Myślała, że zapomni, że minie, jak zły sen,
Ale te wspomnienia ciągle powracały
I wciąż taki sam ból jej sprawiały....

Razem do szkoły chodzili wiele lat,
On by podarował jej cały świat,
Ona na początku tylko go lubiła,
Lecz później ich przyjaźń w miłość się przerodziła.
Byli dla siebie wszystkim, bardzo się kochali,
Zawsze mili, kulturalnie się zachowywali.

Na obóz letni razem nie pojechali,
Tylko na dwa tygodnie się rozstali.
Wrócili, spotkali się, jej coś nie pasowało,
Jakiś inny on był, coś się z nim stało.
Zmartwiła się, o rozterce mu powiedziała,
„No co ty Asia, wszystko ok.”- usłyszała.
Ale od tego dnia nie było tak samo,
Nie wiedziała co się dzieje, płakała co dzień rano.

Pewnego dnia z kolegami go zobaczyła,
Na ten widok bardzo się zasmuciła.
Jej chłopak pod mostem z piwem stał,
W drugiej ręce miał wódkę, kolegom polewał.
Widziała z daleka, jak ręka mu drży,
Po chwili zobaczyła, że on na nią patrzy.
Odłożył butelkę, powoli do niej podchodził,
Zataczał się, jak żul rasowy chodził.
„To dlatego nie miałeś dla mnie czasu”- szepnęła,
łza wielka po policzku jej spłynęła.
On coś powiedział lecz nie zrozumiała.
Pijany był strasznie, to jedno wiedziała.

Odeszła, nie odzywał się dni wiele,
Teraz mu w głowie byli przyjaciele.
W końcu przeszedł, z papierosem w garści, pijany,
Upadł, zsuwając się wzdłuż ściany.
Ona do łóżka go położyła, ucałowała;
„jesteś wspaniała”- od niego usłyszała.
Po tym obiecywał, że się zmieni wszystko,
Że znowu będą ze sobą blisko.
Uwierzyła, walczyć z nałogiem mu pomagała,
Ale ta pomoc na nic się zdała.
Po kilku tygodniach zauważyła,
Że twarz mu wychudła, że się zmieniła.
Pomyślała: „Musiało stać się coś złego”,
Zapytała o to się w końcu jego.
On rozdrażniony wyszedł, strzelił drzwiami,
Patrzyła, jak chwiejnymi oddala się krokami.
Z kurtki wypadły fajki, w woreczku marihuana,
Wybiegła za nim, łzami zalana.
„Co to ma znaczyć?!”- zapytała,
lecz odpowiedzi nie usłyszała.
Rękaw mu podwinęła i zobaczyła,
Rękę pokutą igłami, przez chwilę nie wierzyła.
Do kurtki sięgnęła, wyjęła kolejne papierosy,
Potem tylko słyszała jakie są jego losy.
Że pod mostem śpi, że ciągle ćpa,
Że przyjaciół podobnych do siebie ma,
Że alkohol zawsze czuć od niego...
„jak mogło spotkać to chłopca mego?”

Znalazła go, do domu zabrała,
Ostatnią szansę znowu dała.
Poszedł na odwyk, trudno było,
Życie powoli do przodu się toczyło.
Wyszedł i wszystko było po staremu,
Przynosił róże, ona codziennie pomagała jemu.
Myślała, że razem to pokonali,
Że więcej nie wypije, nie weźmie, nie zapali.

Jak bardzo się myliła...
Tego dnia wcześniej z pracy wróciła.
Pod stołem w kuchni go zobaczyła,
Od razu po karetkę zadzwoniła.
W domu zapach papierosów, alkoholu czuła,
Uklękła obok niego, strzykawka ją ukłuła...
„Przedawkował”- tak słowa lekarza brzmiały,
a w uszach słowa „nie wezmę więcej”- jej dźwięczały.




Ostatni raz już ją okłamał...
Ostatni raz dane słowo złamał...
Codziennie na cmentarzu go odwiedzała,
Codziennie lampkę zapalała...
Przyszła i dziś... Oczy otworzyła.
Wstała, alejką do wyjścia ruszyła.
„Jutro przyjdę znowu”- pomyślała,
bo przecież tak bardzo go kochała...

autor

Aniołek_(ona)

Dodano: 2007-01-29 22:19:25

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie