dlatego

dla ...

głęboki sygnał rozbrzmiewał w przedziale trzy razy
podróżni spoglądali dyskretnym bokiem spod flanelowych
przysłaniających okna zimowych firanek za każdy raz
kiedy milknął niespokojny telefon w dłoniach nie pozwolił
odebrać się właśnie wtedy tak było pamiętasz minęła

dwudziesta rozstanie ostatnie spojrzenia chwile sekundy

pociąg powinien przyjechać za prawie godzinę lecz z góry
ujrzałam prawie odjeżdżał pewnie spóźniony zdążyłam
drzwi otworzyli pasażerowie dwa schody ruszyliśmy
ostatnią szybą żegnałam peron początek nocy

tak zawsze wieńczyli dzieło po(d)pisem jak wtedy
lecz zwykle ich bełkot milczenia był jeden ten naznaczony
potrójną ceną bo stawka była zbyt wielka twoja
dlatego pociąg nie wrócił rozumiesz nie potrafiłam inaczej

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-09 00:21:51

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie