Dłonie
korony drzew splecione jak dłonie
co miłość przyrzekają spragnione
splot liści trwa w słońcu niepogodzie
huragan szarpie… nie rozłączy
drzewa trwają wiekami splecione
prawom przyrody poddane
a dłonie?
w słabym uścisku byle kaprys dzieli
pozostają zwiędłe w oddaleniu
autor
sarenka1965
Dodano: 2008-11-19 00:06:38
Ten wiersz przeczytano 1325 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dłońmi możemy wyrazić bardzo wiele... W ciężkich
chwilach zawsze potrzebujemy przyjaznej dłoni.. Dłoń,
to symbol dotyku. Dobrego, a czasem złego...Mądry
wiersz.
Dłonie i serce-a więc i tak dużo jedno i drugie
wytrzymują jeżeli reagują na te wszystkie uboczne
problemy spokojnie,jest możliwość ze spokojem poszukać
coś bardziej właściwego..powodzenia
Dłonie ludzi tylko pozornie są symbolem jedności,
pojednania. Potrafią objąć, uścisnąć ale także
odtrącić lub zadać bolesne razy
Oj, tak... mądre słowa, warte refleksji.
Dłonie teraz zwięce w oddaleniu, kiedyś miłością
splecione. Ładnie to ujęłaś sarenko.
nawet drzewa trzymaja sie razem idzmy ich przykladem:)
plus +++
ładne porównania wiersz mi się podoba
Dlonie - kiedys splecione miloscia spragniona,,,dzis
tesknotami oddalone,,
nawet nadziei nie maja.
delikatnie jak śnieg, dotykam Twej dłoni bieli -
Madam, i choć nie kaprys a dal nas dzieli -
trzymając dłonie, do nóg padam!
Trzeba mocno trzymać te dłonie, jak gałęzie. Wiersz
świetny.
Kiedys splecione, dzis oddalone, nikt nie wyciaga ich
w twoja strone...