Dłonie dla miłości trzymały...

Cykady i śpiew suchych traw

W porywie tej miłości i głosem tego wezwania
Nie ustaję w poszukiwaniach
A kresem wszystkich trwożnych poszukiwań
czy znajdę szukając, jest moja bojaźń, lękliwa

Gołąb pikując tnie powietrze
Płomieniem rozżarzonej trwogi
Której ognisty język znaczy
Zmazanie grzechów, kres rozpaczy

Nadzieje albo los złowrogi
W wyborze wybrać –ocalenie, czy
przez ogień z ognia –odkupienie
w labiryncie moje błądzenie

Kto wiec udrękę stworzył –Miłość?
Miłość nieznanym jest imieniem
Poza dłońmi co ją subtelnie uwiły
Opończa w ogniu, w niej idziemy i cierpimy
Zdjąć jej moc ludzka nie ma siły
Żyjemy blaskiem słońca, przyrodą oddychamy
Gdy w ogniu, albo w ogniu trwamy

Tutaj w przecięciu bezczasowej chwili
Trwam, mimo że już nie mam siły
Swoje uczucia zapisywałem na koszuli rękawie
Kiedy w powietrzu ją tańczącą widziałem prawie

Dłonie dla miłości trzymały dawniej białe róże
Płomieniem dotykany memu uczuciu koniec wróżę
Gdyby tu był chociażby słyszalny wody dźwięk
Tylko cykady, śpiew suchych traw i mój lęk

Auto:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-07-01 Dodano: 2021-07-01 02:11:24

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie