Do

bądź błogosławiona
szkarłatna kroplo rosy
która środkiem zielonego liścia
wpadasz
do trzymanej szklanki
z wodą
dając mi rozkosz

padał wtedy deszcz
siedząc na parapecie
słuchałem własnych myśli

myśli biegną skaczą
płyną latają
ja za nimi

spadnę na dno przepaści
ugrzęznę w bagnie pożądania
by potem wzlecieć
na skrzydłach
drzemiącego we mnie archanioła

na skrzyżowaniu dróg
życia i śmierci
była zjawa
niewidoczna bez ciebie
zakazana kroplo życia

ten duch
czerwonymi oczami patrzył
chciał wyznać ci miłość
dozgonną
ale ty
wcześniej zaszyłaś mu usta

dzięki tobie widziałem
diabła w oślej skórze
wyruszyłem po złote runo
a baśnie z tysiąca i jednej nocy
przeżyłem jednego dnia

bo gdy padał ten deszcz
patrzyłem
jak demon twojego istnienia
krwawymi łzami Boga
maluje mi na szybie
obrazy
godne zimnego chuchnięcia mrozu

i mój czarny paznokieć
bez bólu odpadł
gdy wbijałem swój palec
na zardzewiały gwóźdź
z Chrystusowego krzyża

a ty o Pani
włożyłaś jego koronę
i tak szliśmy
owinięci szkarłatem duszy
w stronę zachodzącego słońca

bądź pozdrowiona
szlachetna kroplo opiumowa
która rozchodząc się
wewnątrz mego ciała
dajesz mi śmierć wiekuistą

śmierci w zapomnieniu pragnącym

autor

shiroo

Napisany: 2006-05-03 Dodano: 2006-11-17 00:16:35

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie