Do jesieni pójdę...

Do jesieni pora iść, więc jestem smutna
ona do mnie, już od dawna przyjść się stara
chociaż droga do niej będzie trochę trudna
wyjdę pierwsza na spotkanie. Witaj stara!

Ty, tak samo jak ja nie wiesz co masz zrobić
z tą nostalgią, co do ciebie też się skrada
i w kolory chcesz się pięknie przyozdobić
choć to już nie pora na to, nie wypada

Twej urody urok, nieustannie gaśnie
piękny strój, niewiele tutaj już odmieni
ja ci nie mam tego za złe, nie ja właśnie
wiem, nadzieja zawsze pięknie się zieleni

Też chciałabym mieć tę twoją radość życia
tak ci ładnie w tych koralach...z jarzębiny
akceptuję taki styl i formę... bycia
może, razem hożą wiosnę dogonimy?

autor

zofia

Napisany: 2006-11-10 Dodano: 2006-11-11 07:28:37

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie