Do MAMY

W zakamarkach jasności
Pod osłoną skrzydeł
Z cierpliwością anioła
Jak cień stoisz nade mną
Prostując zakręty życia
Ciemność rozświetlasz
Porankiem kochanego odbicia
Bym nie upadła potykając się
O kamień cierpienia
Każdy ułamek mej ludzkości
Przypomina o bólu szczęścia
Na białej sali nowego życia
Gdzie rodzi się owoc miłości
Podlewany mądrością
W mej dłoni bukiet niewidzialnych róż
Z ogrodu wdzięczności
A w sercu słowa wyryte krwią
KOCHAM CIĘ MAMO

Nigdy nie zapomnę...

autor

dark_spirit

Napisany: 2006-05-25 Dodano: 2006-11-01 13:08:21

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie